OnBewuste Emoties

Ik loop langs een groepje
Naar ik aanneem brugklassers
“Zullen we gaan of wachten we nog?”
“Ik vind dat we moeten gaan fietsen”
“Ja straks zijn we te laat”
“Laten we nog even wachten
Ze komt vast zo”

Zo herkenbaar
Van vroeger naar school fietsen
Ik was meestal de laatkomer

En van nu
Hoe vaak kom ik dit soort
Vraagstukken niet tegen

Laatst nog een MT
Al meerdere keren had ze met hem gesproken
Over de afspraken, de aanpak
En tijdens de meeting
Geeft hij vrolijk aan
Dat ondanks de afspraak
Hij het toch
Op zijn
Eigen manier
Gaat doen

Ze ontploft
Aan het einde van de meeting
Verontschuldigt zij zich voor haar boosheid
Fervent fan van oordeelloos communiceren
Was dit niet het gedrag dat ze wil tonen

Afspraken niet nakomen
Of anders interpreteren
Het is vaak een bron van gedoe
Het lijkt zo makkelijk
Een afspraak is een afspraak
Alleen dat is niet zo
We horen niet altijd hetzelfde
En met gegronde redenen vinden we
Dat we ervan af mogen zien
Of we stribbelen mee
En gaan subtiel een andere weg
Bij de een vinden we de afwijking
Makkelijker dan bij de ander
Wat de ander weer ruimte geeft

“Oh daar kom ze al”
Vanuit de verte roept ze
Hard zwaaiend
“Sorry gymtas vergeten!”
En met blije gezichten
Opgewonden kletsend
Stappen ze op de fiets