ZelfBewust

In het NRC lees ik
“Drama dreigt voor de landbouw”
Boeren in Italië
In de problemen
De landarbeiders
Kunnen niet invliegen
En werkeloze buren
Kunnen ze niet inzetten
In verband met vergunningen en uitkeringen

Het doet mij denken aan vroeger
Aan hoe Hendrik Jan de Tuinman
Ons tuinpad op kwam
Met zijn brommertje en kratten
Vol met verse seizoen groenten en fruit
Ik denk aan
Die verse zoete aardbeien
De heldere zachtgroene tuinbonen
Postelein
Aan zijn tomaten
Zo proef je ze niet meer

Ik bedenk mij dat als
Corona iets duidelijk maakt dan
Is het wel dit
Dat we de afgelopen jaren
Rare constructen hebben gebouwd
Die we heel normaal vonden
Dat we zijn afgedwaald van de essentie

Ik hoor het bij mijn klanten ook terug
Opeens gaat samenwerken soepel
Worden knopen doorgehakt
Wordt het onmogelijke mogelijk
Geen bemoeienis meer
Van mensen met goede intenties
Die werken “in opdracht van”
En het probleem niet oplossen
En wel tijd vragen
Alle aandacht gaat naar
Wat “moet” gebeuren
Naar wat essentieel is

Ik vraag mij af
Hoe zit dat met mijn werk?
Wat is mijn essentie?
En wanneer draag ik
Onbedoeld bij aan
Onnodige constructen?