Geboeid volg ik diverse stukken
In de media over
De situatie bij Wijdemeren
De toeslagenaffaire
De perikelen in de zorg
Vooral het artikel in het FD
“Haagse verontwaardiging over strenge bijstandsregels (…)”
Prikkelt mijn gedachten
Ik denk aan wat ik wel vaker tegenkom
Wanneer er een “serieus”
Probleem wordt geconstateerd
Als het goed fout is gegaan
Mensen zijn beschadigd
Er veel geld verloren is gegaan
Dan is meestal de eerste “publiekelijk” gestelde vraag
“Hóe heeft dìt kunnen gebeuren?”
Een prachtige vraag
Die vaak al rap wordt vervangen door
“Hoe zorgen we ervoor dat dit
Nooit meer kan gebeuren?”
Pragmatisme en voorwaartse actie
Nemen het over
Met nieuwe regels, procedures of wetten
Als gevolg
Het doet mij denken aan een passage
In een boek van onze dochter
Er is een prachtige warme deken cadeau gedaan
Drie kinderen moeten die delen
Dat levert gedoe op
Wat wordt opgelost met eerst één simpele regel
Die wordt geschonden
En er wordt regel op regel gebouwd
Uiteindelijk resteert een handboek vol
En hoe verrassend
Het gedoe is er nog steeds
De regels missen hun doel
Ze leren de kinderen niet
De deken te delen en daar
Samen verantwoordelijkheid voor te nemen
Verder te kijken dan het eigen belang
Het is een mechanisme
Dat ik vaker tegenkom
De kern van het gedoe
Wordt ontweken en niet aangepakt
Want dat vraagt tijd en reflectie
Die er niet lijkt te zijn
Dat daagt uit tot grondig luisteren
De diverse perspectieven zien
Die er zijn
En niet de oorzaak bij
Eén iemand, of één groep neerleggen
Want er speelt eigenlijk altijd meer en het
Vraagt de kennis en kunde om
De onderlinge verbanden
En het grotere geheel
Te kunnen zien en analyseren
Samen te leren
Van wat er misging
En wat jouw aandeel erin is
Om dan in actie te komen
Verantwoordelijkheid te nemen
Voor de situatie