OnBewuste Sabotage

 

Ik loop langs een groepje

Naar ik aanneem brugklassers

“Zullen we gaan of wachten we nog?”

“Ik vind dat we moeten gaan fietsen”

“Ja straks zijn we te laat”

“Laten we nog even wachten

Ze komt vast zo”

 

Zo herkenbaar

Van vroeger naar school fietsen

Ik was meestal de laatkomer

 

En van nu

Hoe vaak kom ik dit soort

Vraagstukken niet tegen

 

Laatst nog een MT

Al meerdere keren had ze met hem gesproken

Over de afspraken, de aanpak

En tijdens de meeting

Geeft hij vrolijk aan

Dat ondanks de afspraak

Hij het toch

Op zijn

Eigen manier

Gaat doen

 

Ze ontploft

Aan het einde van de meeting

Verontschuldigt zij zich voor haar boosheid

Fervent fan van oordeelloos communiceren

Was dit niet het gedrag dat ze wil tonen

 

Afspraken niet nakomen

Of anders interpreteren

Het is vaak een bron van gedoe

Het lijkt zo makkelijk

Een afspraak is een afspraak

Alleen dat is niet zo

We horen niet altijd hetzelfde

En met gegronde redenen vinden we

Dat we ervan af mogen zien

Of we stribbelen mee

En gaan subtiel een andere weg

En bij de een vinden we de afwijking

Makkelijker dan bij de ander

Wat de ander weer ruimte geeft

 

“Oh daar kom ze al”

Vanuit de verte roept ze

Hard zwaaiend

“Sorry gymtas vergeten!”

En met blije gezichten

Opgewonden kletsend

Stappen ze op de fiets