Corona Mijmering 4

 

In het NRC lees ik

“Drama dreigt voor de landbouw”

Boeren in Italië

In de problemen

De landarbeiders

Kunnen niet invliegen

En werkeloze buren

Kunnen ze niet inzetten

In verband met vergunningen en uitkeringen

 

Het doet mij denken aan vroeger

Aan hoe Hendrik Jan de Tuinman

Ons tuinpad op kwam

Met zijn brommertje en kratten

Vol met verse seizoen groenten en fruit

Ik denk aan

Die verse zoete aardbeien

De heldere zachtgroene tuinbonen

Postelein

Aan zijn tomaten

Zo proef je ze niet meer

 

Ik bedenk mij dat als

Corona iets duidelijk maakt dan

Is het wel dit

Dat we de afgelopen jaren

Rare constructen hebben gebouwd

Die we heel normaal vonden

Dat we zijn afgedwaald van de essentie

 

Ik hoor het bij mijn klanten ook terug

Opeens gaat samenwerken soepel

Worden knopen doorgehakt

Wordt het onmogelijke mogelijk

Geen bemoeienis meer

Van mensen met goede intenties

Die werken “in opdracht van”

En het probleem niet oplossen

En wel tijd vragen

Alle aandacht gaat naar

Wat “moet” gebeuren

Naar wat essentieel is

 

Ik vraag mij af

Hoe zit dat met mijn werk?

Wat is mijn essentie?

En wanneer draag ik

Onbedoeld bij aan

Onnodige constructen?