Perspectieven
Onderweg
Hij repareert een steen
Graniet en ingekerfd
Met namen van ooit belangrijke mensen
Ik ben onder de indruk van de voortgang
En vooral nieuwsgierig
Ik blijf staan, tik hem aan
‘Koptelefoon’ gaat af
En een nieuwe komt tevoorschijn
Het beeldmerk van Apple
I-phone of I-pod
Ik vermoed muziek
Ik complimenteer hem
Vindt hij niet zo interessant
“Wat doe jij voor werk?”
Zoals vaker vind ik dit een lastige vraag
Ik stamel
Ik werk met leiders in organisaties
Hoe ze makkelijker met elkaar kunnen communiceren
Ik werk aan ander gedrag in bedrijven
Met minder gedoe naar een resultaat werken
Zoiets
“Ohh, je werkt met de ziel van organisaties”
Treffend
En confronterend: dit snelle doortastende begrip had ik niet verwacht
“Dan ben je zeker psycholoog?”
“Nee, bedrijfskundige, al heb ik wel een opleiding gedaan tot therapeut”
Ik word verder uitgedaagd in mijn aannames
“Wat voor therapeut?”
“Gestalt”
“Oh ja, dat gaat over wat er nog ontbreekt”
Ik zie dat anders
Breng dat nog in
Met welk nut?
Ieder zijn visie, daar sta ik toch voor?
Het perspectief verplaatst
Hij werkt ook met zielen
Alleen dan op grafstenen
“Heftig”
“Hoezo?”
“Nou als je al die energieën van overleden mensen voelt”
“Ben je daar bang voor dan?” en hij doet een stapje naar mij toe
“Ehh, nee”
Ik rond af, wil weg
Nee, niet bang voor die dode zielen
Wel voor deze onverwachte voorbijganger
die plots dichtbij komt
En mij onverwacht in de spiegel laat kijken
En ik een stukje van mijn schaduw zie