Corona Mijmering 3

 

“Mama, hoe laat is het?”

“Bijna half negen”

“Oké, dan ga ik naar boven”

Met IPad onder de arm

Loopt ze de trap op

 

Bewonderend en glimlachend

Volgen mijn ogen haar

Ik vind het knap

Haar zelfstandigheid

Hoe ze in haar eentje

Volgens eigen planning

En met discipline

Haar schoolwerk doet

“Dat plannen heeft ze van jou”

Grap ik nog naar mijn man

 

Twee dagen later

Heb ik een "Corona Dip"

“Je moet ook meer naar buiten”

“Je krijgt altijd energie van buiten zijn”

“Waarom doe je dat niet?”

Zegt mijn man

Zo word ik geconfronteerd

Met mijn “plannings-allergie”

Althans, dat denk ik

 

Tijdens mijn wandeling

Dringt langzaam het besef door

Corona en met elkaar thuis

Werken en leven

Brengt ons terug naar onszelf

Naar wie we ten diepste zijn

Maakt oude patronen zichtbaar

Patronen die ik dacht

Te hebben doorbroken

Helaas zie ik mezelf

Snoeihard geconfronteerd

Met het tegendeel

 

Ik heb net als vroeger

De neiging om

Het de ander

Naar de zin te maken

Ervoor te zorgen

Dat onze dochter gemotiveerd

En vrolijk blijft

Dat mijn man “zijn ding”

Kan doen

Ongevraagd aan het redderen

Mezelf op de achtergrond zetten

Met wederzijds ongemak als resultaat

 

Hoe vaak gebruik ik zakelijk

Wel niet de metafoor

Van het vliegtuig

Eerst je eigen zuurstofmasker op

Dan bij je kind

En wat doe ik?

 

Dus ik pak mijn eigen ruimte

En mijn discipline

Ik ben weer gaan hardlopen

En zeg stop!

Tegen alle zinnen in mijn hoofd

Die zeggen dat ik nu eigenlijk

Iets anders moet doen